Ik ben er dus nu al bijna 5 weken mee bezig, me er in gestort, volg veel blogs, reageer bij mensen en schrijf zelf mijn stukjes en was het vrijdag zomaar ineens even helemaal zat.
Het is leuk om te kijken bij de anderen en te reageren, maar als je de ene volgt, moet je eigenlijk ook die andere volgen. En heeft nummer 3 al eens een reactie van mij gehad? Op een gegeven moment voel je je opgejaagd daardoor. Je laat het ook zelf gebeuren natuurlijk. Bovendien wil je je teamleden er ook steeds bijhouden.
Hun eigen verantwoordelijkheid natuurlijk, maar toch voel je je als begeleider ook verantwoordelijk. Ik ga nu proberen wat rust voor mezelf in te bouwen en eens wat anders te doen.
Gisteren was er een mooie gelegenheid. Klussen bij de oudste dochter.
Samen met haar vriend een huis gekocht in Lelystad en daar moest ook een en ander aan gebeuren.
Dus in plaats van bloggen werd het een dagje verven en daarna gezellig met elkaar uit eten. Leuk huis, dat wel. Alleen jammer dat mijn dochter zo ver weg woont, dat je niet eventjes langs kunt gaan.
Je bent begeleider om anderen te steunen en evt te helpen tijdens het leerproces van de 23 dingen, maar iedereen moet het zelf doen.
BeantwoordenVerwijderenToch denk ik ook dat je, als iemand geholpen moeten worden, gebruik kunt maken van de kennis die anderen al opgedaan hebben.
Een avond als vorige week levert heel veel op.
Samen zijn we sterk!!
PS En Web 2.0 is delen van kennis toch?
BeantwoordenVerwijderenKlussen is een heel ander Ding dan de Dingen waar we de laatste weken mee bezig zijn.
BeantwoordenVerwijderenVoor de verandering best leuk.
En je dochter is blij met jou!
Trouwens ik ben blij dat ik af en toe een beroep op je mag doen.
Een dagje klussen maakt je hoofd weer een beetje vrij en je dochter heeft een prachtig huis waar jij vast nog vaak naar toe zult treinen.
BeantwoordenVerwijderenHeb jij hiervoor nooit iets met een blog of web 2.0 gedaan? Geloof d'r niks van. ;-)
BeantwoordenVerwijderen